Deze week was het in het nieuws: hoge werkdruk zorgt voor veel burn-out klachten. Om me heen hoor en zie ik het ook.
Er moet veel. En het moet snel af. Met minder mensen net zoveel of meer werk verzetten, de werkzaamheden van die collega die uitgevallen is opvangen, nog net even af voor het einde van het jaar.
Mensen zijn moe. De energie is er niet meer om een tandje bij te zetten. Dat past ook helemaal bij de winter die eraan komt. De kou en de donkere avonden zorgen ervoor dat we ons willen terugtrekken. Even pas op de plaats, reflectie en uitslapen.
Maar nee nee, dat kan niet zomaar! We hebben haast en er moet van alles NU… En waarvoor precies? Stoppen we met werken na dit jaar? Moeten we echt maar meer en meer produceren? Vergaat de wereld als het iets langer duurt? Zijn al die dingen die we doen en moeten (ook vaak van onszelf) werkelijk zo belangrijk? Of is dat de comfortzone geworden? Druk zijn, het allemaal maar net halen, druk druk druk, kijk ons eens belangrijk en onmisbaar zijnโฆ
In mijn ogen is het allemaal beleving. We hebben massaal last van onze eigen interpretatie en overtuiging over wat er moet. Zowel in werk als privรฉ. Allemaal saboterende gedachten die ervoor zorgen dat we dat drukke gevoel zelf in stand houden. Van wie moet iets nu werkelijk? Moet het echt nu? Zit daar werkelijk jouw voldoening en (werk)geluk in?
Waar ik in geloof: je hebt altijd een keuze. Wat als je je grens stelt en nee zegt? De tijd neemt om op adem te komen? Luistert naar je eigen gevoel en energielevel? Dat is jouw taak: je bent verantwoordelijk voor je eigen energiemanagement. Ben je al aardig door je voorraad heen? Klopt de balans niet meer? Neem het serieus. Als jij jezelf blijft pushen tot ook jij in een burn-out terecht komt, help je precies niemand voorlopig.
Zorg dat je meer gaat doen van waar je energie van krijgt. Wat als je je meer focust op het helpen van die ander? Dat je teruggaat naar waarde toevoegen aan de levens van jouw klanten, medewerkers, familieleden? Wat hebben zij nodig van jou op dit moment? Wat zou die ander vandaag een klein beetje blijer maken? Vraag het ze eens. Ik ben benieuwd wat voor inzichten dat oplevert.
๐ข๐ณ ๐ฏ๐ฒ๐ป ๐ท๐ฒ ๐ถ๐ป ๐ฑ๐ฒ ๐๐ฎ๐ธ๐ฎ๐ป๐๐ถ๐ฒ ๐๐ผ๐ ๐ฑ๐ฒ ๐ฐ๐ผ๐ป๐ฐ๐น๐๐๐ถ๐ฒ ๐ด๐ฒ๐ธ๐ผ๐บ๐ฒ๐ป ๐ฑ๐ฎ๐ ๐ท๐ฒ ๐๐ผ๐ฒ ๐ฏ๐ฒ๐ป๐ ๐ฎ๐ฎ๐ป ๐๐ฒ๐ฟ๐ฎ๐ป๐ฑ๐ฒ๐ฟ๐ถ๐ป๐ด? Voor het zover is, zijn we vaak druk met alle taken afmaken: gesprekken voeren, rapporten uitwerken, nog even dit en nog even dat. En dan is die vakantie er ineens.